NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
6 - (2746) حدثنا
يحيى بن يحيى
وجعفر بن حميد
(قال جعفر: حدثنا.
وقال يحيى:
أخبرنا)
عبيدالله بن
إياد بن لقيط
عن إياد، عن
البراء بن
عازب قال:
قال
رسول الله صلى
الله عليه وسلم
"كيف تقولون
بفرح رجل
انفلتت منه
راحلته. تجر
زمامها بأرض
قفر ليس بها
طعام ولا
شراب. وعليها
له طعام
وشراب. فطلبها
حتى شق عليه.
ثم مرت بجذل
شجرة فتعلق
زمامها.
فوجدها
متعلقة به؟"
قلنا: شديدا.
يا رسول الله!
فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
"أما، والله!
لله أشد فرحا
بتوبة عبده،
من الرجل
براحلته".
قال جعفر:
حدثنا
عبيدالله بن
إياد عن أبيه.
[ش
(مرت بجذل
شجرة) بكسر
الجيم
وفتحها، وهو
أصل الشجرة
القائم. (قلنا
شديدا) أي
نراه فرحا شديدا].
{6}
Bize Yahya b. Yahya ile
Ca'fer b. Humeyd rivayet ettiler. (Ca'fer: Haddesena, Yahya ise: Ahberana
tâbirlerini kullandılar. Dedilerki): Bize Ubeydullah b. Iyâd b. Lakıt,
Iyâd'dan, o da Bera' b. Âzib'den naklen haber verdi. (Şöyle demiş): Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
«Yiyecek ve içecek
olmayan çorak bir yerde devesi yedeğini sürükleyerek kaçan ve üzerinde
kendisinin yiyeceği-içeceği bulunan bu hayvanı yoruluncaya kadar arayan, sonra
bir ağacın dibinden geçerken yedeği (ağaca) dolaşan, bu suretle onu ağaca
dolaşmış bulan bir adamın sevincine ne dersiniz?» buyurdu. Biz :
— Çok olur yâ
Resûlallah! dedik. Bunun üzerine Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
«Beri bakın! Vallahi!
Kulunun tevbesine Allah'ın sevinmesi bu adamın devesine sevinmesinden daha çoktur.» buyurdular.
Ca'fer: Bize Ubeydullah
b. İyad babasından rivayet etti, dedi.
İZAH 2747 DE